Αισιόδοξοι εμφανίζονται οι Ελληνες εργαζόμενοι για τη μετά COVID-19 εποχή, με έναν στους δύο να απολαμβάνει το υβριδικό μοντέλο απασχόλησης (τηλεργασία) και με το 85%, σύμφωνα με την έρευνα Workmonitor της Randstad, να λέει ότι επιθυμεί να επιστρέψει στον χώρο εργασίας.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η Ελλάδα είναι 5η στην παγκόσμια κατάταξη αναφορικά με την προθυμία των εργαζομένων να επιστρέψουν πλήρως ή μερικώς στον χώρο εργασίας. Το μεγαλύτερο ποσοστό εμφανίζουν η Ινδία (93%) και η Κίνα (92%), ενώ ακολουθούν στην πεντάδα η Νορβηγία (88%) και η Δανία (86%). Το 68% των ερωτηθέντων στη διεθνή έρευνα δηλώνει πρόθυμο να εμβολιαστεί εφόσον κρίνεται απαραίτητο για την εκτέλεση της εργασίας του.
Ειδικά στην Ελλάδα, ανησυχία για την υγεία του εκφράζει το 49% των εργαζομένων, το οποίο αναμένει τον εμβολιασμό των συνεργατών γύρω του για να νιώσει ασφάλεια, και το 45% εκφράζει την προτίμησή του να συνεχίσει να εργάζεται από το σπίτι μέχρι την ολοκλήρωση της ευρείας διάθεσης του εμβολίου.
Εξετάζοντας την παραγωγικότητα των Ελλήνων εργαζομένων υπό το πρίσμα της τηλεργασίας, το 45% δηλώνει ότι παρέμεινε ανεπηρέαστο από την έναρξη της πανδημίας. Αντιθέτως, το 18% δηλώνει ότι δυσκολεύτηκε να εργαστεί εξ αποστάσεως. Το 23% των Ελλήνων εργαζομένων δηλώνει ότι η εξ αποστάσεως εργασία συνέβαλε στην αύξηση της παραγωγικότητάς του, αποδίδοντάς το μάλιστα (10%) στη φυσική απουσία των συναδέλφων. Οσο για την υποστήριξη από τον εργοδότη, το 61% των Ελλήνων εργαζομένων δηλώνει ότι ο εργοδότης του παρείχε αυστηρά πρωτόκολλα για την εφαρμογή τηλεργασίας και εργασίας στο γραφείο. Μόνο 1 στους 4 υποστηρίζει ότι ο εργοδότης του υιοθέτησε πολιτικές για να υποστηρίξει την εξισορρόπηση ανάμεσα στην επαγγελματική και προσωπική ζωή.
Το 12% των ερωτηθέντων δήλωσε ότι ο εργοδότης του παρείχε γραμμή υποστήριξης για θέματα ψυχικής και σωματικής υγείας, το 5% πραγματοποίησε μαθήματα γιόγκα, το 6% δήλωσε ότι ο εργοδότης του προσέφερε πρόγραμμα υποστήριξης για τη βελτίωση των δεξιοτήτων ή για την προσαρμογή του στο νέο εργασιακό περιβάλλον και ένα 5% έλαβε περισσότερη εκπαίδευση σε θέματα συμπερίληψης και ένταξης ανθρώπινου δυναμικού χωρίς αποκλεισμούς.
