Του Χρήστου Θ. Στρατουλάκου
25η Μαρτίου. Ημέρα μνήμης, ημέρα κατά την οποία σε όλη την χώρα τιμάμε τους αγωνιστές της επανάστασης του 1821. Τους ανθρώπους που έδωσαν την ζωή τους για να ζούμε εμείς σήμερα ελεύθεροι. Όπως είναι γνωστό οι πρώτες τουφεκιές του αγώνα έπεσαν στα βουνά της Πελοποννήσου και συγκεκριμένα στα βουνά της Αχαΐας. Στα πλαίσια του ρεπορτάζ εδώ και 12 χρόνια, εάν εξαιρέσουμε τα χρόνια της πανδημίας, ανήμερα της Εθνικής επετείου, βρίσκομαι στα Καλάβρυτα και ειδικά στην Αγία Λαύρα. Πριν φτάσουμε στο σήμερα ας σταθούμε σε μερικά ιστορικά στοιχεία. Στις 21 Μαρτίου του 1821, η πόλη των Καλαβρύτων απελευθερώθηκε από τον οθωμανικό ζυγό. Στην Ιερά Μονή της Αγίας Λαύρας, αρκετές ημέρες πριν την 25η Μαρτίου, παρουσία του Μητροπολίτη Παλαιών Πατρών Γερμανού πάρθηκαν οι αποφάσεις σχετικά με τη στρατολογία αγωνιστών. Εκεί πραγματοποιήθηκε και ο όρκος των αγωνιστών της επανάστασης. Στην Αγία Λαύρα μαζί με τον Παλαιών Πατρών Γερμανό βρέθηκαν άρχοντες από πολλά σημεία της Πελοποννήσου όπου και πήραν την σπουδαία όπως αποδείχτηκε μετέπειτα απόφαση έναρξης του αγώνα ενάντια στην Οθωμανική αυτοκρατορία. Το σπουδαιότερο όμως είναι ότι οι Καλαβρυτινοί και οι κάτοικοι στις ορεινές περιοχές της Αχαΐας και της Αρκαδίας έχουν μάθει να τιμούν και να μην λησμονούν τα γεγονότα αλλά και τους ήρωες που έδωσαν το αίμα τους για να ζούμε σήμερα ελεύθεροι. Για τον λόγο αυτό στα Καλάβρυτα κάθε 25η Μαρτίου πραγματοποιείται η αναπαράσταση του όρκου των αγωνιστών, ο οποίος σηματοδοτεί και την επίσημη έναρξη της επανάστασης. Πρόκειται για μια συμβολική στιγμή, καθώς με βάση τα ιστορικά αρχεία φαίνεται ότι η συνάντηση των οπλαρχηγών με τον Παλαιών Πατρών Γερμανό έγινε αρκετές ημέρες πριν. Στα Καλάβρυτα ξέρουν να τιμούν. 202 χρόνια μετά ερασιτεχνικές θεατρικές ομάδες από λάτρεις της ιστορίας έχουν καθιερώσει την αναπαράσταση του όρκου. Με παραδοσιακές στολές της εποχής αλλά και όπλα τα οποία παραπέμπουν σε αυτά του αγώνα κατά την διάρκεια της αναπαράστασης μας ταξιδεύουν στο παρελθόν. Αρκετοί από τους ερασιτέχνες ηθοποιούς συμμετέχουν στο δρώμενο περισσότερα από 30χρονια. Όπως λένε πήραν τα ηνία από τους γονείς τους όπου και συμμετείχαν κατά το παρελθόν. Φέτος είδα ότι ένας καλός φίλος από την περιοχή που συμμετέχει στο δρώμενο αρκετά χρόνια τώρα, είχε μαζί του εκτός από την σύζυγο του και το παιδί του. Αμέσως μετά το τέλος της εκδήλωσης θέλησα να μιλήσω μαζί του, καθώς νομίζω ότι το σημαντικό ήταν η συμμετοχή του παιδιού. Ο νεαρός «φουστανελάς» δήλωσε υπερήφανος που συμμετείχε για πρώτη φορά και οι γονείς από την άλλη δακρυσμένοι για την παρουσία του παιδιού τους στο δρώμενο καθώς η παράδοση με αυτόν τον τρόπο περνάει από γενιά σε γενιά. Φέτος στην Μονή βρέθηκαν περισσότεροι από 6000 πολίτες, αριθμός ρεκόρ τα τελευταία χρόνια, με την ευχή όλων όμως ο αριθμός αυτός να αυξηθεί. «Λαός που δεν γνωρίζει την Ιστορία του δεν έχει μέλλον». Με αυτή την φράση να κυριαρχεί μέσα στην οικογένεια σε αρκετές περιοχές της Πελοποννήσου το μόνο σίγουρο είναι ότι ο αγώνας των ηρώων της επανάστασης του 1821 δεν θα σβήσει με το πέρασμα του χρόνου.
